De consequentie van het bovenstaande zou kunnen zijn dat elk kind zijn eigen individuele
programma ontvangt. Een strikt individuele leerweg staan we echter niet voor. Buiten de
wenselijkheid betwijfelen we ook de haalbaarheid. Daartegenover staat dat het volledig
klassikale leerstof-jaarklassen-systeem naast de vele voordelen ook nadelen in zich herbergt
voor kinderen die niet tot ‘de middenmoot’ behoren. De leerkracht richt zich dan op het
midden, waardoor een deel van de groep er steeds ‘bijgetrokken’ moet worden. Zij krijgen al
gauw het predicaat ‘achterloper’. Een ander deel van de leerlingen wordt echter geremd in de
ontwikkeling. Zij lopen de kans zich te vervelen, of in ieder geval een ongezonde leerhouding
op te bouwen.
Naast het geven van individuele hulp en remedial teaching zijn er meer mogelijkheden om
aan de eigenheid van het kind tegemoet te komen.
Het Zwols Model wil hierin zijn eigen weg kiezen: optimale differentiatie, maar dan wel binnen
de kaders van de klassikale setting en naar de mogelijkheden van de individuele leerkracht.
