Lange tijd was binnen het onderwijs de rol van de leerling erg passief. Het woord ‘activeren’ kwam pas aan het eind van de 20e eeuw in het didactisch woordenboek. Er werd weinig anders van de leerling verwacht dan het uitvoeren van de door de leerkracht opgelegde taken. Veelal werkte de leerling voor de leerkracht en niet voor zichzelf. Waarom zou hij? Het beeld van een locomotief verduidelijkt dat. De wagons volgen slechts de locomotief. Wanneer deze stopt, staat heel de trein stil. Er kwam gaandeweg echter oog voor de belangrijke rol van de leerling. Een gemotiveerde leerling ‘produceert’ immers veel meer dan een willoos-volgende leerling? Er kwam ruimte voor een verschuiving van leerkracht naar leerling. Waar eerst het accent werd gelegd bij de aanlerende leerkracht, kwam nu de lerende leerling in beeld. Hij moest immers iets leren? Het was immers zijn proces en zijn product? Daarmee ontstond de term: ‘de leerling als eigenaar van proces en product’.
